yak ziet schilderij

Volgens mij had ik u al verteld dat ik naar Groningen was geweest, ja volgens mij wel. Goed in Groningen zag ik in een etalage dit boek staan en dit schilderij in ‘t bijzonder.
Ik ben geen groot kenner, sterker nog, helemaal geen kenner van oude schilderkunst, maar deze afbeelding is volgens mij wel bijzonder: hij toont een dame die lacht. Wat mij brengt op een van de nadelen van oude schilderkunst, namelijk dat mensen meestal zo ernstig kijken.
Nogmaals ik ben geen kenner, misschien bent u dat wel? Dan is er in de meepraatsectie van dit stukje ruimte om hier iets over te zeggen. Ondertussen geniet ik nog even van de glimlach van deze juffrouw.

yak luistert Jarrett

Ik weet niet of u ‘m kent, maar als u van een beetje jazzie piano houdt dan is dit een must én heeft u hem waarschijnlijk al eens  gehoord (draak van een zin!). Ik heb het over The Köln Concert van Keith Jarrett. Een registratie van een concert met een piano-improvisatie van bijelkaar iets van 70 minuten, opgenomen in Keulen dus, op 24 januari 1975 (dat laatste wist ik eigenlijk niet, maar lees ik net voor de compleetheid van het CD hoesje.)
Een lekker dik uur waarin Keith zich door enkels diepe lagen noten weet te worstelen en bij tijd en wijle juweeltjes van melodietjes of ritmes produceert. U moet het horen, dat is het.
Nu was dit dus een improvisatie, maar dertig jaar na dato kost de CD nog steeds 22.95 (zie ik weer op de stikker op het CD hoesje) en blijkbaar willen mensen het naspelen! Er zijn een hoop dingen die je moet doen met improvisaties en in oplopende graad van onverstandigheid zijn dat:

• Doen
• Kijken en luisteren
• Vastleggen (opnemen)
• Vermenigvuldigen
• Verkopen
• Kopen
• dan een hele tijd niks
• Naspelen

Het eerste is, zoals ik wel eens geschreven heb, een van mijn favoriete vrijetijdsbestedingen in de vorm van improvisatietheater, maar vanaf het tweede punt wordt het dubieus. Ik heb een innig respect en dankbaarheid voor de mensen die komen kijken en vermoedelijk zit er een zekere kick in om mensen dingen te zien spelen en zingen waarvan ze een minuut tevoren nog niet weten wat het het gaat worden. Maar ik maak me geen illusies en zou het niet graag terug zien op video of op een andere manier terughoren. Improvisatie speelt zich af in het domein van de vluchtigheid.
Het concert van Keith is dus opgenomen en klinkt nu over mijn boxen en stemt me gelukkig, maar er schijnen dus mensen te zijn die het na willen spelen. Keith zelf zegt daarover:

Ever since the release of THE KÖLN CONCERT recording on ECM in 1975, I have been asked by pianists, students, musicologists, and others, to publish this music so others can play it. I have steadfastly resisted for at least two reasons: (1) this was a totally improvised concert on a certain night and should go as quickly as it comes; and (2) it is almost impossible to transcribe many sections as they are on record.

Toch willen mensen het naspelen! Dus is er nu een geautoriseerde transcriptie van het concert. Wees uw eigen Keith. Maar zegt hij er wel bij:

So — we are looking at, let us say, a picture of an
improvisation (sort of like a print of a painting). You cannot
see the depth in it, only the surface. As a result of all this, I am recommending that every
pianist who intends to play THE KÖLN CONCERT use the
recording as the final-word reference.

Om af te sluiten met een sadistisch:

Good luck!

Keith Jarrett

Tsja, dat kan ik me wel voorstellen, want als je met bloed zweet en tranen, noot voor noot na gaat zitten ploeteren wat Keith je losjes voorspeelt heb je alle luck van de wereld nodig.

yak schaamt zich en internationale namen

Hoewel het stukje begint met: “Ik had het mij nog zo voorgenomen. Hier komt geen enkel poep of pies verhaal.”, is er toch via Google iemand op mijn siteje gekomen terwijl hij(of zij) zocht naar poep. Ik realiseer me natuurlijk wel dat ik nu nog beter vindbaar ben op dit onderwerp, maar misschien dat mijn nieuwe html tag werkt 😉

Nalevering: Het wordt steeds moeilijker om een goede naam te vinden voor een bedrijf of instelling. Zo is er het POEP Speakers’ Bureau. Op hun site:

It’s easy to request a POEP speaker. Contact the POEP with your topic choices and ideal dates for programs. The POEP recommends 60 to 90 days lead time for the recruitment of speakers.

yaks advies: Praat geen poep!
Gelukkig hebben ze ook nog een POEP Steering Committee, let wel Steering niet stirring 😉

yak kijkt bij Pascal en gaat op zoek naar bookmarklets

Hoewel ik niet sta te jubelen bij acties als die van Stichting Lout (let op uw taal) om voor elke technokreet een Nederlansch alternatief te bedenken, heb ik wel moeite met het woord usability, je zult het me niet snel horen gebruiken. Vertaal het maar eens, vreselijk. Toch wil ik er nu een stukje over schrijven, maar dat ga ik dan doen zonder gebruik te maken van het woord. Dus u weet dat dit stukje gaat over usability.

Pascal heeft een nieuw uiterlijk gegeven aan zijn logje. Dat is zijn goed recht, hoewel het oude uiterlijk ook leuk was. Jammer genoeg heeft hij echter gekozen voor een zwarte achtergrond, wat ook zijn goed recht is, maar ik vind het zo naar lezen. Ook nu hij de tekstkleuren heeft aangepast.
Nu ben ik ook niet zo gelukkig met de leesbaarheid van de tekst op mijn logje dus ik ga ook weer eens een nieuwe look bedenken. Misschien gebaseerd op een Abessijnenthema, wie weet, da’s leuk voor B. als hij komt.

In de tussentijd kan ik u dit aanbevelen, het is een Zap Colors bookmarklet van deze site. Sleep het naar uw bookmarksbalkje en met een druk op de knop ziet iedere site er weer leesbaar uit. Zie het maar als ‘een stukje service van mij naar u toe’.

Naschrift: De bookmarklet zoals hij op deze pagina staat werkt niet, maar vanaf de oorspronkelijke pagina wel. Heb tijd noch zin om uit te zoeken waarom mijn linkje het niet doet 😉

yak en Mw. Krak gaan op kennismakingsbezoek

Ik ben niet bijgelovig. Maar op de een of andere manier heb ik er moeite mee om hem al op m’n logje te zetten, maar dit is em dan. We zijn bij hem op ziekenbezoek geweest, want hij is net geopereerd, wat ook betekent dat hij pas over een maandje bij ons komt wonen. Dat wordt een lange maand wachten…
Wij hebben nog nooit eerder een raskat gehad, dat komt onder meer omdat we alleen zielige poesen nemen, die we dan ontzieligen. Dat lukt meestal erg goed, dan worden ze een jaar of achtien/negentien en dan gaan ze dood wat ons weer heel verdrietig maakt.
Blijkbaar zijn raskatten zelden zielig, behalve deze dan, laat ik hem vast B. noemen, verder laten we z’n doopceel nog even ongelicht. Maar is het geen bjoetie?

Verder zult u misschien denken: “Jongen, wat zit je te knoeien met die foto!” Dan moet ik u een beetje gelijk geven, maar er zit een verhaal achter. Een wat technisch verhaal, dus dit is het punt om af te haken 😉
Misschien heb ik wel eens laten vallen dat ik voor het bewerken van foto’s The Gimp gebruik, werkt als een tierelier, kan er zélfs mee lezen en schrijven. Nu ben ik over gegaan naar versie 2.2 (versie daarvoor zal waarschijnlijk 2.1 geweest zijn). Veel verbeteringen waaronder eentje die ik eigenlijk al zo’n jaar of vijf op mijn verlanglijstje had staan.
Als je een uitsnede maakt van een foto, is die uitsnede vaak moeilijk te beoordelen voor dat je uiteindelijk knip zegt. Je kunt dan wel weer undoën maar dat is weer niet ‘traploos’. In de nieuwe versie van The Gimp is dat opgelost door het gebied buiten de uitsnede donker te maken. Niet helemaal zwart, maar donkerder. Tsja en dan kan ik het weer niet laten om dat één keer als effect te gebruiken bij een foto.

yak heeft retrobui en gaat door rug

Ik kreeg net een mailtje dat als volgt begint:

owowow, wat ouderwets van je, door je rug gaan is toch helemaal uit de tijd?

En laat ik wel wezen, het was ook wel heel lang geleden.
Heb vroeger wel last gehad van rug-ellende, maar dat bleek na geslaagde Mensendieck mijn eigen schuld te zijn geweest. Niks geen last meer van gehad na die tijd: joepie!

Tot ik, ergens midden in de nacht, wakker werd met een rug die in niet mis te verstane termen duidelijk maakte dat hij het niet naar z’n zin had. En dan komt het piekeren: “Wat heb ik gedaan? Wat was het dat mijn rug op dergelijke wijze liet reageren?”

Het eerste dat met te binnen schoot was dat ik met Pascal had zitten msn-en over rugklachten en dat het al zo lang geleden was geweest dat mijn rug zich daaraan schuldig had gemaakt.

Gelukkig diende zich een waarschijnlijker verklaring aan: ik had met mijn rug tegen een koude muur geleund. Maar misschien is er wel een veel betere reden voor, namelijk helemaal geen reden.

And he can see no reason
‘Cause there are no reasons

Als mooie retrobrug terug naar de jaren ’80 en ’70. Wij hebben namelijk twee dekbedden op zicht (kan door rug-gebeuren even geen foto’s maken, sorry, bovendien heeft u niets in mijn slaapkamer te zoeken!) de één in fraaie tinten oranje (seventies) de andere met blauwen en paarsen en rose-en en groenen erbij (eighties) qua van kleurschema als hieronder:

Nu zijn er drie opties:

1. De seventies-versie houden
2. De eighties-versie houden
3. Beide houden

Waarbij de laatste optie natuurlijk eentje is voor watjes. Ik houdtdtdtdt u op de hoogte van de uiteindelijke keuze.

Yak maakt de spam-balans op

De oogst van twee maanden mail: 3730 spamberichten 210 (vegetarische-)hamberichten. Dus ca. een op de achtien mailtjes is echt voor mij bedoeld. Hieperdepiep, hoera!

Yak kijkt Floris en twijfelt

Ik kreeg een DvD van Floris, weet u nog, met Rutger Hauer? Heb vervolgens nog twee DvD’s ervan geleend én gekeken. Had ik niets beters te doen? Ach, laten we het daar maar niet over hebben.
Nee, er viel mij iets op. Iets wat mij al langer dwars zat, maar wat ik na het zien van Floris voor het eerst onder woorden kon brengen: Hoe komt het dat Helden zo dom zijn. Floris had zonder Sindala (de slimme Indiër met sik) de eerste aflevering niet overleefd om nog maar te zwijgen over de verdere avonturen.
Bij het kijken van The Matrix heb ik me altijd afgevraagd waarom ze in godsnaam Keanu ‘ik weet niet wat me overkomt’ Reeves de heldenrol gegeven hebben. Tuurlijk hij heeft een lief gezichtje, maar echt snugger kijkt hij niet uit z’n oogjes.
Maar er is een een veel langere rij: Rambo, (eh hier is mijn fantasie uitgeput, want heldenfilms is niet zo mijn stiel) ze zijn allemaal even dom. Dit leidt tot de volgende vragen:

1. Is heldendom niet met intelligentie te combineren?
2. Is intelligentie niet sexy?
3. Zijn de heldenacteurs zonder uitzondering dom?

Helaas, ik zei het al, is mijn kennis van heldenfilms beperkt, dus eigenlijk heeft u niets aan dit stukje, tenzij u het onderzoek kunt uitbreiden.

Yak kastijdt wat hij lief heeft

Huize Krak -en yak in het bijzonder- is sentimenteel. Zo heeft yak zo goed als alle knuffelbeesten van relevante kinderjaren nog in zijn bezit. Niet dat hij daar nog regelmatig mee kroelt, die tijd is wel voorbij, maar wegdoen is onmogelijk.
Nu wil het lot dat dat er best een boel zijn en gezien de gebruikte materialen vergaren ze stof, veel stof. Ik weet niet of u wel eens geprobeerd heeft pluche beesten af te stoffen: dat kan niet. Je kunt alleen kloppen en plukken. Afgelopen dinsdag zat yak dan ook, in de laatste zonnestralen op het zuidbalkon met een grote mand knuffels en een kopje thee. Eén voor een kregen de beestjes een beurt, hup over de knie: meppen en plukken. Ik hoop niet dat iemand het gezien heeft, want het zag er waarschijnlijk erg raar uit. Daar staat tegenover dat ze nu weer redelijk fris zijn en weer terug naar hun plank kunnen voor de komende x-tijd. Eigenlijk zou er een ruitje voor die kast moeten, tegen het stof, maar ja, officieel is het géén museum.

Yak en Mw. Krak nemen groot besluit

Het is nog niet 200% definitief, maar wel vrijwel zeker. Wij krijgen bovenstaande heer erbij. Hiermee komt onze poesenstand weer op drie. De hoop is dat dit de dominatieproblematiek vermindert of in ieder geval verlegt (soms heb je behoefte aan ándere problemen).
Mijnheer in kwestie is een Abessijn en we gaan hem a.s. zaterdag aanschouwen. Hoe het kwam? Ach we waren bij de direnarts voor de jaarlijkse inentingen (van poesen, niet van ons) en hadden het even over genoemde dominantieproblematiek.
-Ach, ik heb nog wel een dominante heer voor jullie, grapte de assistente.
En van één kwam ander en nu is het dus zo goed als rond. Voel mij of ik blind date heb (dat denk ik tenminste want ik heb nog nooit een blind date gehad) en alle gevoelens die bij beginnende verliefdheid horen, ook de vervelende.
Ik houdt jullie op den hoogte!